Υπήρξε ξεχωριστός άνθρωπος, χαρισματικός δάσκαλος και ιδεολόγος αγωνιστής.
Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του.
Οι αγώνες και η προσφορά του θα είναι παρακαταθήκη για τους αγώνες μας.
Με βαθιά θλίψη πληροφορηθήκαμε ότι ο σύντροφος Στάθης Σκλαβενίτης, μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ Πειραιά και της ΟΜ Εκπαιδευτικών Ββάθμιας εκπαίδευσης, έφυγε από τη ζωή. Η συγκλονιστική είδηση του θανάτου του μας γεμίζει οδύνη.
Η Νομαρχιακή Επιτροπή ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ Πειραιά αναστέλλει κάθε προγραμματισμένη δραστηριότητα
Ο Στάθης είχε χάσει από νωρίς τη μητέρα των παιδιών του και αγωνίστηκε για να μεγαλώσει μόνος του τις δύο κόρες του. Ήταν ένας πραγματικός αγωνιστής και ξεχωριστός άνθρωπος, που πρόσφερε τα μέγιστα στην οικογένειά του και την κοινωνία.
Έδινε πάντοτε το παρόν στους αγώνες της εκπαιδευτικής κοινότητας και του λαού μας παραμένοντας αμετακίνητος και ακέραιος στις θέσεις του. Η ανιδιοτελής προσφορά και η αγωνιστικότητά του αναγνωριζόταν από τους συναδέλφους του οι οποίοι τον τιμούσαν εκλέγοντάς τον ως αιρετό στο ΠΥΣΔΕ Πειραιά επί σειρά ετών ενώ είχε διατελέσει και μέλος του ΔΣ και Γραμματέας της ΕΛΜΕ Πειραιά, με τις Συνεργαζόμενες Εκπαιδευτικές Κινήσεις (ΣΥΝΕΚ).
Ως μέλος της Γραμματείας της Νομαρχιακής Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ Πειραιά, ο Στάθης είχε μεταξύ άλλων σημαντική δράση στον τομέα του Περιβάλλοντος διοργανώνοντας οικολογικές παρεμβάσεις σε όλο τον Πειραιά.
Η Νομαρχιακή Επιτροπή ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ Πειραιά εκφράζει εγκάρδια συλλυπητήρια στις κόρες του Στεφανία και Νικολέτα, στη σύντροφό του Φανή, στον αδελφό του Αλέξανδρο και στους οικείους του.
*Το Pireastime.gr τιμώντας τη μνήμη του Στάθη Σκλαβενίτη παραθέτει την ανάρτησή του με την οποία πριν λίγο καιρό αποχαιρέτησε τις διδακτικές αίθουσες και που περικλείει όλη του τη φιλοσοφία για τη ζωή που τόσο άδικα κι αναπάντεχα έχασε.
Συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους αμέτρητους φίλους και συναγωνιστές του....
Πέμπτη μεσημέρι 19 Μάη.
Σκηνοθέτες οι μαθητές.Απο αυτούς καί οι εντολές.
Ετσι ολοκληρώθηκε ένας κύκλος που ξεκίνησε το Σεπτέμβριο του 1986 στο Φροντιστήριο Θεμέλιο και κλείνει στο 2ο ΓΕΛ Πέραματος!!
Όχι ότι κάνουμε ποτέ το δικό μας μάθημα.Ειναι μια ψευδαίσθηση που έχουμε σαν εκπαιδευτικοί.Παντα τα παιδιά σκηνοθετούν το μάθημα μας.Αλλοτε με το ενδιαφέρον τους η με την αδιαφορία τους.Τη προσοχή τους η την ακεφιά τους, τα αστεία τους, τις γκρίνιες,τις ανασφάλειες τους.Με την παρορμητικότητα τους η την ανεξέλεγκτη υπερκινητικότητα τους.Τα παιδιά είναι οι μικροί σκηνοθέτες μας που δίνουν μορφή και σχήμα και περιεχόμενο στη διδασκαλία μας.Στα χρόνια μας , στη ζωή μας.
Συμπτωματικά αντίκρυ μου ο πρώτος θερμοδυναμικός νόμος.Ο νόμος της νεότητας.Του θρασους.Των άπειρων επιλογών.Της ψευδαίσθησης ότι με λίγη, ελάχιστη ενέργεια οποιαδήποτε μεταβολή, και επιθυμία, είναι κατορθωτή.Αντιστρεπτα!.Ο νομός της ανεξάντλητης αφθονίας χρόνου,της γλυκιάς αμεριμνησίας .Των ατελείωτων οριζόντων.Της αλαζονείας.
Είναι η περίοδος της ζωής που αγνοούμε, η δεν θέλουμε να κατανοήσουμε , τον δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής.Το νόμο αύξησης της αταξίας.Του συνεχούς περιορισμού των επιλογών.Της συνεχούς υποβάθμισης της αξίας των αποφάσεων.Ο νόμος του κόστους και της φθοράς.Του πεπερασμενου.Του μη αντιστρεπτου!
Εκτός διδακτέας και εξεταστέας ύλης , είναι ο νόμος πού αποδιοργανώσει υπομονετικά, με απόλυτη κυνικότητα .." τούτη τη συγκόλληση της φαντασίας με μία πραγματικότητα που ποτέ δεν υπήρχε." [στίχοι από ποίημα της Ζέτας Μπαλαούρα).
Αντίθετα "ροκανίζει αθόρυβα και αργά, με σιγουριά" .." σαν ξυράφι πέφτει πάνω στο δέρμα της κατασκευής μας" , αποδιοργανώνει το ψευδές του συμπαγούς , το αποσαθρωνει και " μοιάζει να πέφτει από το δέρμα σαν παλιός σοβάς".. " ακούγοντας το σκοτάδι να μεγαλώνει εκεί έξω".( εικόνες από το διήγημα του Χρήστου Οικονόμου" Έλα Έλλη τάισε το γουρουνάκι").
Γι'αυτό τώρα που λύνω τους κάβους από αυτό το κομμάτι της ζωής μου, τώρα που " διολισθαίνεις στο μέτρημα του υπόλοιπου όπου τα πάντα είναι αριθμημένα " ( από συνέντευξη του Πασκάλ Μπρούκνερ) ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ σε όλες και ολους τους μικρούς μου σκηνοθέτες.
