"Γράμμα" του Τόλη Γκαγκόμοιρου, γιου του εξόριστου Δημήτρη Γκαγκόμοιρου μετά την επίσκεψη στη Γυάρο.

Στον απόηχο της χτεσινής επίσκεψης στη Γυάρο, δημοσιεύουμε μία διαφορετική επιστολή, ένα "γράμμα". Το απευθύνει ο Τόλης Γκαγκόμοιρος στον πατέρα του Δημήτρη Γκαγκόμοιρο. Ο πατέρας έζησε ως εξόριστος τη φρίκη της Γυάρου και πέρασε αλύγιστος και αυτή τη δοκιμασία. Ο γιος βρέθηκε χτες στο "ξερονήσι", στην επίσκεψη που διοργάνωσε η ΚΕ του ΚΚΕ. "Δεν νικηθήκατε πατέρα. Θα νικηθείτε μόνο όταν νικηθούν οι ιδέες σας. Και αυτό θα γίνει μόνο όταν ο ήλιος βγει από την Δύση. Μόνο τότε..."

Αναλυτικά όσα καταγράφει ο Τ. Γκαγκόμοιρος:

Αχ ρε πατέρα… Να ήσουν σήμερα εδώ.

Εγώ θα σου γράψω κι ας μην μπορείς να το διαβάσεις. Σήμερα πατέρα έκανα το πιο σημαντικό, το πιο συγκλονιστικό ταξίδι της ζωής μου. Σήμερα επισκέφθηκα το ξερονήσι (θανατονήσι το λέγατε) που βασανίστηκες, περπάτησα ώρες στα βράχια που κοιμόσουν με τους συντρόφους σου, μέσα σε σκηνές που μπαίνανε νερά και παγωνιά τον χειμώνα και λιώνατε το καλοκαίρι. Σήμερα επισκέφθηκα, μαζί με άλλους χίλιους, την Γυάρο. Ένα κομμάτι (το πιο σημαντικό ίσως) από το παζλ της ζωής μου, μπήκε στην θέση του.

Είδα τα κτίρια που χτίστηκαν από πέτρες που σπάγατε με τον βούρδουλα στην πλάτη. Την συκιά που κρεμάσανε ώρες τον σύντροφό σας γιατί αρνήθηκε να βάλει φωτογραφία του βασιλιά στην σκηνή του. Είδα το νεκροταφείο που θάβανε τους νεκρούς από τα βασανιστήρια και τις κακουχίες.

Έζησα την συγκλονιστική στιγμή που σκορπίσθηκε στον αγέρα της Γυάρου η τέφρα ενός αλύγιστου κομμουνιστή που «έφυγε» το 2021 και ήταν η τελευταία του επιθυμία. Μήτσο Παπαδημητρίου τον έλεγαν, δεν τον ήξερα. 22 χρόνια εξορίες.

Βούρκωσα πατέρα μπροστά στο μνημείο που έστησε το Κόμμα τιμώντας την μνήμη και την προσφορά των αλύγιστων κομμουνιστών που στάθηκαν όρθιοι σ΄αυτό το ξερονήσι. Τα είδα όλα πατέρα. Δεν μιλούσες πολύ. Μια φορά θυμάμαι που σε ρώτησα "πως άντεξες ρε πατέρα 10 ολόκληρα χρόνια σε φυλακές και ξερονήσια και δεν υπόγραψες δήλωση μετάνοιας;". Χαμογέλασες και μου είπες: «Το πιο σημαντικό πράγμα στην ζωή παιδί μου, είναι να μπορείς να κοιτάς το εαυτό σου στον καθρέπτη». Αυτό μόνο μου είπες. Και μου τα είπες όλα πατέρα.

Ευχαριστώ το Κομμουνιστικό Κόμμα για αυτή την ευκαιρία ζωής που μου έδωσε.

Ευχαριστώ το Κομμουνιστικό Κόμμα που κρατάει αναμμένη την φλόγα που έκαιγε μέσα στην καρδία σου και των χιλιάδων συντρόφων σου.

Σε ευχαριστώ πατέρα για το πολύτιμο δώρο που μου έκανες. Αυτή την γαμ... υπογραφή που δεν έβαλες ποτέ. Δεν θα το άλλαζα με τίποτα άλλο στον κόσμο.

Θα σου έγραφα ώρες πατέρα. Πριν τελειώσω όμως θέλω να σου πω κάτι ακόμη…

Τα βιβλία γράφουν ότι νικηθήκατε. Οι νικημένοι πατέρα πέφτουν στην λήθη της Ιστορίας και των ανθρώπων. 80 χρόνια μετά, τραγουδάμε τα τραγούδια σας. Περπατάμε στα βράχια που βασανιστήκατε και στα βουνά που πολεμήσατε. Στήνουμε μνημεία στα μετερίζια που γράφτηκαν οι πιο μεγαλειώδεις στιγμές της ταξικής πάλης στη Ελλάδα. Η ένοπλη σύγκρουση με την αστική εξουσία. Ο Δημοκρατικός Στρατός της Ελλάδας. Ο εφιάλτης που θα τους κυνηγάει πάντα.

Δεν νικηθήκατε πατέρα.

Θα νικηθείτε μόνο όταν νικηθούν οι ιδέες σας.

Και αυτό θα γίνει μόνο όταν ο ήλιος βγει από την Δύση.

Μόνο τότε...

Πηγή:902.gr