Το υγειονομικό προσωπικό της Μονάδας Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών  Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Νίκαιας, έντυσε τους μικρούς ήρωες της Μονάδας με τις "στολές" τους στέλνοντας ένα αισιόδοξο  μήνυμα για τη δύναμη  της ζωής και τις ειρηνικές μάχες που δίνουν καθημερινά μαζί γιατροί και νοσηλευτές δίπλα στα πρόωρα βρέφη για να κρατηθούν στη ζωή και να βρεθούν με ασφάλεια στην αγκαλιά των γονιών τους ολοκληρώνοντας τη νοσηλεία τους.

Οι πρόωρες γεννήσεις είναι ένα θέμα που πρέπει να αφορά όλη την κοινωνία, γιατί σχετίζονται άμεσα με την επιβίωση και την ανάπτυξη των παιδιών. Κάθε κοινωνική δράση σε αυτόν τον τομέα είναι μεγάλης αξίας, καθώς συμβάλλει ώστε όλα τα παιδιά να έχουν το καλύτερο ξεκίνημα στη ζωή.

Στην Ελλάδα, από τη στιγμή που έρχεται πρόωρα στη ζωή ένα μωρό, αρχίζει ένας αγώνας γεμάτος εμπόδια, από το σύστημα μεταφοράς, στην περίπτωση που το μωρό έχει γεννηθεί μακριά από εξειδικευμένο Νοσοκομείο, μέχρι τις Μονάδες Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών (ΜΕΝΝ), όπου δίνεται μια πραγματική μάχη, καθώς η αναλογία νοσηλεύτριας/η ΜΕΝΝ ανά βαριά άρρωστο νεογνό απέχει πολύ από τις διεθνείς προδιαγραφές. 

Αξίζουν λοιπόν για όλους αυτούς τους λόγους τα πιο θερμά συγχαρητήρια στο υγειονομικό προσωπικό της ΜΕΝΝ του Γενικού Κρατικού Νίκαιας που με όλες τις αντιξοότητες και τις ελλείψεις του Δημοσιου Συστήματος Υγείας παλεύουν δίνοντας την ψυχή τους στον αγώνα για την επιβίωση και την έξοδο στη ζωή των πρόωρων βρεφών, καθιστώντας τη Μονάδα αυτή Πρότυπο.  

Η γενναιότητα των πρόωρων μωρών

Όταν αναφερόμαστε σε πρόωρα μωρά, δηλαδή σε μωρά που χωρίς να είναι έτοιμα αποχωρίζονται την ενδομήτρια ζωή τους για να παλέψουν για την ζωή τους μόνα τους, ας δούμε την πιο βαθιά και υπαρξιακή αλήθεια της Προωρότητας που είναι πρόωρος αποχωρισμός, η μοναξιά, η ανασφάλεια και η εσωτερική μάχη.

Άρα πρόωρος αποχωρισμός ορμώμενος από την εσωτερική ανάγκη της επιβίωσης και στην θερμοκοιτίδα ,για να συναισθανθεί τις πρώτες στιγμές, λεπτά της ζωής του μόνο του. Υπάρχει και συναισθάνεται την ύπαρξη του, πολεμώντας για την ζωή του μόνο του χωρίς να νιώθει την αίσθηση του “υποστηρικτικού πλέγματος” και την αλληλεπίδραση συναισθημάτων με την μητέρα του. Αρχικό βίωμα ανασφάλειας μέσα σε κατάσταση μάχης για την ζωή του. Γενναία πλάσματα τα πρόωρα μωρά, μαχητές από τα γεννοφάσκια τους.

Οι γονείς  είναι φοβισμένοι, χωρίς προετοιμασία, χωρίς ενημέρωση, πολλές φορές και χωρίς καμιά υποστήριξη, καθώς  οι ΜΕΝΝ βρίσκονται στα μεγάλα αστικά κέντρα, πράγμα που σημαίνει ότι πολλοί αντιμετωπίζουν αυτή την κατάσταση αποκομμένοι από την ευρύτερη οικογένεια, που θα μπορούσε να τους στηρίξει ψυχολογικά αλλά και σε πρακτικά θέματα. Δεν υπάρχει κανενός είδους πρόβλεψη για τη διαμονή αυτών των ανθρώπων στη διάρκεια νοσηλείας του παιδιού τους, που μπορεί να κρατήσει πολλές εβδομάδες, με αποτέλεσμα οι πιο αδύναμοι οικονομικά να αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα.

Οι δυσκολίες  δεν σταματούν με την έξοδο των νεογνών από τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, καθώς δεν υπάρχει κεντρικός συντονισμός στην παρακολούθηση της ανάπτυξης αυτών των παιδιών τα οποία, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, χρειάζονται αυξημένη φροντίδα και ιατρική παρακολούθηση, τουλάχιστον τα δυο πρώτα χρόνια. Η όποια κατακερματισμένη παρακολούθηση γίνεται, γίνεται και αυτή στα μεγάλα αστικά κέντρα, και είναι εύκολο να φανταστεί κανείς τις συνέπειες για όσους ζουν στην περιφέρεια. Επίσης, δεν υπάρχει ιδιαίτερη μέριμνα για την εργαζόμενη μητέρα   του πρόωρου νεογνού, η οποία αντιμετωπίζεται όπως και η μητέρα του τελειόμηνου και πολλές φορές καλείται να επιστρέψει στην εργασία της, ενώ το παιδί της νοσηλεύεται ακόμα στη Μονάδα Νεογνών.

Οι οικογένειες  των πρόωρων μωρών στην Ελλάδα,  χρειάζονται άμεσα:

• Ψυχολογική στήριξη και συμβουλευτικές υπηρεσίες σε κάθε νοσηλευτικό Ίδρυμα που διαθέτει ΜΕΝΝ
• Μέρος να μείνουν κοντά στο μωρό τους όταν αυτό νοσηλεύεται
• Μεγαλύτερη άδεια μητρότητας και μεγαλύτερη γονική άδεια
• Οργανωμένα ιατρεία μακροχρόνιας παρακολούθησης
• Οικονομική υποστήριξη όταν δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στις αυξημένες ανάγκες φροντίδας του παιδιού τους