Το Κλασικό συναντά το Μοντέρνο ΙΙ

Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών συνεχίζει τη συνεργασία της με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά με τη δεύτερη φετινή της συναυλία στον ιστορικό αυτό χώρο, υπό τον τίτλο «Το Κλασικό συναντά το Μοντέρνο». Στο πρόγραμμα συνυπάρχουν έργα Ελλήνων συνθετών διαφορετικών γενεών με την Πρώτη Συμφωνία του Φέλιξ Μέντελσον, δημιουργώντας μια αντίθεση ανάμεσα στη σύγχρονη μουσική δημιουργία και το δοκιμασμένο στον χρόνο κλασικό ρεπερτόριο. Ο νεότατος συνθέτης Δημήτρης Παπίκας παρουσιάζει ένα καινούργιο έργο του με την ελεύθερη δομή της Φαντασίας, το οποίο αντιπαραβάλλεται με το έργο του πολύπειρου ακορντεονίστα Χρήστου Ζερμπίνου με τίτλο «Αγρυπνία». Ο συνθέτης, που έχει ταυτιστεί εδώ και δεκαετίες με τον ήχο του ακορντεόν στον ελλαδικό χώρο, συμπράττει με την ορχήστρα και ως σολίστ. Τη συναυλία διευθύνει ο νέος αρχιμουσικός Κωνσταντίνος Αλεξόπουλος.

Το πρόγραμμα με μία ματιά

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΙΚΑΣ (γεν. 2002)
Εισαγωγή-Φαντασία «The Water Fairy Maiden» (Η νεράιδα του νερού)
ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΕΡΜΠΙΝΟΣ (γεν. 1950)
Αγρυπνία για ακορντεόν, ενόργανο σύνολο και μαγνητοταινία
ΦΕΛΙΞ ΜΕΝΤΕΛΣΟΝ (1809-1847)
Συμφωνία αρ. 1 σε ντο ελάσσονα, έργο 11
ΣΟΛΙΣΤ: Χρήστος Ζερμπίνος | ακορντεόν
ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κωνσταντίνος Αλεξόπουλος

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Είσοδος Ελεύθερη
Περισσότερα εδώ

Για την Ιστορία

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΙΚΑΣ (γεν. 2002)
Εισαγωγή-Φαντασία «The Water Fairy Maiden» (Η νεράιδα του νερού)

(Σημείωμα του συνθέτη)
Η Οβερτούρα «Η νεράιδα του νερού», (“The water fairy maiden”), αποτελεί γέννηµα µιας µεγαλύτερης ιδέας. Συγκεκριµένα ενός χοροδράµατος, στο οποίο οι µύθοι και τα λαϊκά παραµύθια αποτελούν τη βάση για τη νύξη κοινωνικών θεµάτων. Μέσα από το έργο υπογραµµίζεται η συναισθηµατική ανεπάρκεια που περιβάλλει µια ολόκληρη κοινωνία, η κάθε επιτηδευµένη «ευαισθησία» στα µάτια του πλησίον µας, αλλά και το κόστος της ανωριµότητας και της υποκρισίας των ανθρώπων στη σύγχρονη εποχή. Μέσα από την Οβερτούρα προβάλλεται όλη η βασική πλοκή του χοροδράµατος, χρησιµοποιώντας καθ’ όλη τη διάρκεια το κύριο µουσικό θέµα της νεράιδας. Το θέµα µεταµορφώνεται διαρκώς ώστε να περιγράψει τα συναισθήµατα και τα πάθη των ηρώων, μέχρι που επανέρχεται στην αρχική του µορφή, ώστε να υπογραµµίσει την κυκλικότητα και την επανάληψη της αληθινής ζωής, όταν µία ολόκληρη κοινωνία µένει άπραγη και βυθίζεται στη λήθη.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΕΡΜΠΙΝΟΣ (γεν. 1950)
Αγρυπνία για ακορντεόν, ενόργανο σύνολο και μαγνητοταινία

(Σημείωμα του συνθέτη)
Η «Αγρυπνία» γράφτηκε κατόπιν ανάθεσης από τον Άλκη Μπαλτά, για το φεστιβάλ της Πάτμου. Ταυτόχρονα, ήρθε σε μια περίοδο παρατεταμένης πνευματικής ένδειας για τον σύγχρονο άνθρωπο, αλλά και σε μια περίοδο προσωπικής αναζήτησης και επαναπροσδιορισμού της δικής μου σχέσης, με αυτό που αποκαλούμε θείο! Η συνάντηση με το θείο πιστεύω πως είναι ένα γεγονός που έχει πανανθρώπινη σημασία, διότι υπερβαίνει το εγώ μας. Κατά την διάρκεια της γραφής του έργου, και έχοντας υπ' όψιν μου τον ιερό χώρο του σπηλαίου της αποκάλυψης, προσπάθησα όσο αυτό ήταν δυνατό, η μουσική μου σκέψη να έχει μια διάθεση λατρευτική και κατανυκτική, με όλο τον σεβασμό που αρμόζει σ' αυτόν το χώρο.
Το έργο «Αγρυπνία» αφιερώνεται στον Άλκη Μπαλτά.

ΦΕΛΙΞ ΜΕΝΤΕΛΣΟΝ (1809-1847)
Συμφωνία αρ. 1 σε ντο ελάσσονα, έργο 11
1. Allegro di molto
2. Andante
3. Menuetto: Allegro molto
4. Allegro con fuoco

Ο Φέλιξ Μέντελσον ευτύχησε όχι μόνο να γεννηθεί με ένα από τα πιο μεγάλα μουσικά ταλέντα όλων των εποχών, αλλά και να μεγαλώσει σε ένα οικογενειακό περιβάλλον που συνδύαζε την οικονομική ευμάρεια με την προσήλωση στις αξίες του πνεύματος και της τέχνης· τα δύο αυτά στοιχεία αντιπροσωπεύονταν αντίστοιχα από τον πατέρα του, που ήταν πετυχημένος τραπεζίτης και από τον παππού του, που ήταν διακεκριμένος φιλόσοφος. Ο νεαρός συνθέτης εξέλιξε από πολύ νεαρή ηλικία τις ικανότητές του χάρη σε ικανούς δασκάλους, ενώ παράλληλα ο πατέρας του τού εξασφάλισε να έχει στη διάθεσή του μία ορχήστρα εγχόρδων, η οποία έπαιζε τα πρωτόλεια συμφωνικά του έργα, απαραίτητους σταθμούς πριν τη γένεση των πρώτων ώριμων έργων του. Έτσι, ο νεαρός Φέλιξ, στα δεκατέσσερα περίπου χρόνια του, είχε ήδη στο ενεργητικό του δεκατρείς συμφωνίες για έγχορδα. Σε ηλικία 15 ετών, το 1824, ήταν ήδη έτοιμος να υπογράψει την πρώτη «επίσημη» συμφωνία του, η οποία σηματοδοτεί μαζί με το περίφημο Οκτέτο για έγχορδα (1825) και την Ουβερτούρα πάνω στο Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας (1826) μία εντυπωσιακή μετάβαση προς την ώριμη, υψηλών αισθητικών προδιαγραφών, συνθετική παραγωγή. Η Πρώτη Συμφωνία ακούστηκε για πρώτη φορά στις 14 Νοεμβρίου 1824 σε ιδιωτική συνάθροιση στην οικία του συνθέτη προς τιμήν των 19ων γενεθλίων της αδελφής του, Φάνυ, ενώ η πρώτη δημόσια εκτέλεση δόθηκε από την ορχήστρα Gewandhaus της Λειψίας την 1η Φεβρουαρίου του 1827.