Του Παναγιώτη Ιατρόπουλου*                                          

Μάλλον δεν την ήξερε αυτή τη παροιμία ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης. Έτσι εξηγείται το ότι εκμεταλλεύτηκε την τραγωδία στο Μάτι με τρόπο που θα ζήλευε κοινός τυμβωρύχος χρόνια μετά.

Η αδηφαγία της Δεξιάς για εξουσία, στην οποία προσχώρησε ολοκληρωτικά, δεν τον άφησε να καταλάβει ότι έπαιρνε στα χέρια του το λυκόφως ενός συστήματος τριών οικογενειών που εναλλάσσεται στη φεουδαρχία του βαλκανικού νότου και που τελείωσε τον ιστορικό του χρόνο, μέσα στην καταστροφή και την απόγνωση ενός λαού. Υπενθυμίζω πως ο Γ. Παπανδρέου (γέρος) φέτος αν ζούσε θα συμπλήρωνε 100 χρόνια από τη πρώτη υπουργοποίηση του στη κυβέρνηση Γονατά, η οποία βαρύνεται με τη δολοφονία διαδηλωτών στο πασαλιμάνι του Πειραιά, κατά τη διάρκεια διαμαρτυρίας εργαζόμενων και των ενώσεων τους. Μεταπολεμικά μαζί με τις οικογένειες Καραμανλή και Μητσοτάκη μονοπωλούν τις κυβερνήσεις μαζί με τις αυλές τους φυσικά, με μικρά διαλλείματα. Χαρακτηριστικό και των τριών οικογενειών ότι μπήκαν στη πολιτική..πτωχοί και σήμερα είναι… κάπως καλύτερα!!!

Παρατηρούσα την απόγνωσή του κατά τη διάρκεια της φωτιάς στον Έβρο. Να σκεφτόταν άραγε πως… πρωθυπουργός έγινα από το Μάτι, πριν «αλέκτωρ φωνείσαι τρις» όμως, καίγεται μια ολόκληρη περιφέρεια και το 112 που περισώζει το σωτήριο επιχείρημά μου δεν χρησιμεύει. Τι κάνω? Προφανώς δεν μπορούσε να φανταστεί τι ερχόταν στη Θεσσαλία… Αυτή η περιοχή της κεντρικής Ελλάδας ήταν, είναι , και θα συνεχίσει, σαν ανοιχτή πληγή της Πατρίδας μας και απόδειξη του μεγάλου κενού στην Εθνική μας ολοκλήρωση. Από την εποχή των 10-15 οικογενειών που κατέλαβαν τον κάμπο μετά την προσάρτηση το 1881 στην Ελλάδα, με την ανοχή βέβαια των οικογενειών που κυβερνούσαν τότε, Κουμουνδούρου, Τρικούπη, Δηλιγιάννη κλπ. μέχρι σήμερα, το μοναδικό αίτημα του κάμπου να μη πνίγονται το χειμώνα και να μη διψούν το καλοκαίρι δεν έχει ικανοποιηθεί ακόμα. Μοναδική θετική στιγμή στον κάμπο ήταν η εκτίναξη των τιμών του βαμβακιού από τον Α. Παπανδρέου αρχές του ’80 , πράγμα που βοήθησε τους αγρότες, τις πόλεις τους και τα χωριά τους. Το καιρικό φαινόμενο ήταν πράγματι ισχυρό, αλλά εκείνο που άφησε τον κόσμο άναυδο είναι πως η… ισχυρή Ελλάδα κατέρρευσε σαν πύργος από τραπουλόχαρτα..

Ο Spiegel μετά τις τελευταίες εκλογές αρχές καλοκαιριού, μίλησε για λαό απογοητευμένο, καταπτοημένο έως παραίτησης. Δεν ξέρω πόσο μακριά είμαστε από τέτοιους χαρακτηρισμούς, σίγουρα όμως η κατάσταση επιδεινώνεται όταν παρουσιάζεται απ ‘ την ανάποδη. Διάβασα τις δηλώσεις του Δημάρχου Πειραιά κατά τη παρουσίαση του συνδυασμού του, ότι η πόλη έγινε ελκυστική στις επενδύσεις. Δεν γνωρίζω τι ακριβώς εννοεί. Θα ήθελα όμως να του υπενθυμίσω πως το μεγαλύτερο λιμάνι της μεσογείου, της πόλης που Δημαρχεύει , πουλήθηκε στους κινέζους στο 5-10% της αξίας του. Το μεγαλύτερο ναυπηγείο της μεσογείου επίσης δόθηκε σε επενδυτή με 59 εκατομμύρια τα οποία κύριος οίδε πότε θα καταβληθούν, με εξασφαλισμένο πρόγραμμα ( φρεγάτες) 600 εκατομμυρίων . Το 2000 δούλευαν εκεί 2000 τεχνικοί σήμερα μόνο 50 ενώ από το2021 που το αγόρασε, μέχρι σήμερα δεν έγινε ούτε… δήλωση. Κάτω από τη μύτη του Δημαρχείου στα καμίνια, ο ΟΣΕ πουλήθηκε στους Ιταλούς 28 εκατομμύρια, ναι αυτό ήταν το καθαρό ποσό και μόνο το τροχαίο υλικό που χρησιμοποιούν οι Ιταλοί αγοράστηκε από τη πατρίδα μας 1 δις. Αυτά δεν λέγονται επενδύσεις αλλά διαρπαγή χρυσαφικών ενός λαού σαν συνέπεια οδυνηρής πτώχευσης, τα επίχειρα της οποίας τα ζούμε, αλλά ίσως να μη τα έχουμε δει όλα..

Η αναφορά του κ. Δημάρχου στην εκκλησία είναι καλό πράγμα. Αν ο λόγος του ευαγγελίου διατρέχει και τα εφοπλιστικά γραφεία…. Είναι ακόμα καλύτερα..

*Ο Παναγιώτης Ιατρόπουλος είναι υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Πειραιά με τον Συνδυασμό του Γιώργου Γαβρίλη